°C
Czasami patrząc w szybę widzę inny świat. Nie napisałem „przez szybę”, tylko „w szybę” celowo. Robię to, kiedy świat mnie przytłacza, kiedy się zamyślę lub marzę. Lubię patrzeć na ten świat w odbiciu i chociaż nie jestem narcyzem, lubię widzieć w nim siebie. Nie szukam swego odbicia, lecz umiejscawiam swoją osobę w tej innej, magicznej krainie po drugiej stronie odbicia.
Jadąc autobusem albo tramwajem, czy po prostu mijając witryny sklepowe, nie patrzę przez szybę, na miasto w odbiciu lustrzanym, lecz spoglądam w szybę i widzę świat obok nas. Na wyciągnięcie ręki, a jednocześnie tak niedostępny. Fizycznie nieosiągalny, aczkolwiek emocjonalnie będący obok i czekający na nas otworem. Jadąc autobusem, czy tramwajem, patrząc na odbicie w witrynie lub oknie, widzę świat taki, jakim chciałbym go widzieć. Wyobrażam sobie, że ten świat w odbiciu nie krzywdzi ludzi, a problemy rozwiązują się same. Radość i śmiech jest wszechobecna, a ludzie chcą być życzliwi. Patrzę na to wszystko i uśmiech gości na moich ustach. Koniec końców odbicie znika mi z oczu i wszystko wraca do normy.
Kiedy pomagam przy myciu okien, w domu mojej mamy, patrzę na odbicie podwórka, po którym biegałem jako dziecko, grając w piłkę, bawiąc się w „chowanego”. Tamten czas przeminął bezpowrotnie, lecz w odbiciu wszystko żyje. Nadal biegamy z plastikowymi pistoletami, udając komandosów. Ciągle trenujemy kung-fu, bo każdy z nas chce być ninja. Strzelamy gole na mistrzostwach świata i udajemy, że dziewczyny są „ble”. Świat nie kończy się przecież na teraźniejszości, a wspomnienia żyją nie tylko na fotografiach. Mój świat jest także w odbiciu.
Może to, co napisałem przypomina sen wariata, może trochę wygląda, na idylliczne banialuki, jednak to moja wyobraźnia i chęć wyrwania się choć na chwilę okowów z rzeczywistości. Dzieląc się swoimi spostrzeżeniami, chciałbym dać Państwu ogromną moc, broń na przytłaczającą nas świadomość, że nie uciekniemy od problemów. Możemy to zrobić, choć na krótko, na moment. Jeżeli chociaż jedna osoba zobaczy „swój” inny świat w odbiciu, a nie samego siebie, to będę szczęśliwy. Jeżeli jeszcze uśmiech zagości na jej twarzy, będę wniebowzięty. Nie bójmy się widzieć tego, co niewidoczne. Nie bójmy się dostrzegać tego, co niedostrzegalne. Pamiętajmy, że magia istnieje, w nas samych.
Na koniec cytat z pięknej powieści o innym świecie. Świecie za odbiciem:
„– Czy widzę kogoś na drodze? Nikogo! – rzekła Alicja. – Ach, żebym ja miał taki wzrok – powiedział z żalem Król. – Nikogo! Na taką odległość! Ja przy tym świetle widzę tylko tych, co istnieją.”
Wojciech Sienkiewicz
Komentarze (8)
